بسیای از مشکلات بهداشتی کشورهای در حال پیشرفت، عدم برخوردای از آب آشامیدنی سالم است. از آنجایی که محور توسعه پایدار، انسان سالم است و سلامت انسان در گرو بهره مندی از آب آشامیدنی مطلوب میباشد بدون تامین آب سالم جایی برای سلامت مثبت و رفاه جامعه، وجود ندارد. آب از دو بعد بهداشتی واقتصادی حائز اهمیت است. از بعد اقتصادی به حرکت درآورنده چرخ صنعت و رونق بخش فعالیت کشاورزی است. از بعد بهداشتی آب با کیفیت، تضمین کننده سلامت انسان است. آب با شکل ظاهی و با وسعت محتوایی آن دنیای زنده دیگی است.
اگر چه از دید ما پنهان است، اما آب دارای آثار بسیار زیادی در حیات جانداران به ویژه انسان میباشد. آب آشامیدنی علاوه بر تامین مایع مورد نیاز بدن به مفهوم مطلق آن یعنی H2O ، در بردارنده املاح و عناصر ضروی برای موجود زنده و انسان میباشد. کمبود پاره ای از آنها در آب ایجاد اختلال در بدن موجود زنده میکند و منجربه بروز برخی بیمایها می شود.
فقدان ید و فلوئور و ارتباط آنها با گواتر اندمیک و پوسیدگی دندان‌ها به ترتیب بیان کننده این اهمیت است. علاوه بر مواد شیمیایی، موجودات ذره بینی گوناگونی نیز در آب پیدا میشوند که بعضی از آنها بیمای زا بوده و ایجاد بیمایهای عفونی خطرناکی میکنند. بهسازی آب رابطه مستقیمی با کاهش بیمایهای عفونی دارد. بطوی که پس از تامین آب آشامیدنی سالم میزان مرگ از وبا 1/74 درصد، میزان مرگ از حصبه 3/63 درصد، میزان مرگ به علت اسهال خونی 1/23 درصد و میزان مرگ از بیمای اسهال 7/42 درصد کاهش یافت. بنابراین برنامه یزی و هزینه در جهت تامین آب سالم سرمایه گذای قابل تو جهی برای آینده خواهد بود. تهیه و تامین آب آشامیدنی سالم برای جامعه یکی از موثرتین و پایدارتین فنآویها برای ارتقاء سلامت جامعه است.
سلامت نیوز :«در مصرف آب صرفه جویی کنیم». جمله ای که بارها و بارها آن را شنیدیم و بارها و بارها آن را نادیده گرفتیم. شاید هنوز کمبودش را جدی نگرفته ایم. شاید نمی دانیم یا نمی خواهیم بدانیم که مصرف بی رویه امروز ما، فردای کودکانمان را بی آب می کند. اما امسال وضع به گونه ای دیگر است.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه خراسان اگر درست مصرف نکنیم، خودمان بی آب می شویم. خلاصه کردن معضل کمبود آب در مصرف بی رویه خانوارها عملی اشتباه و سرپوشی بر سیاست های نادرست سیاستگذاران این بخش است. درست است که ایران رتبه پنجم جهان در مصرف سرانه آب آشامیدنی دنیا را دارد.
درست است که هر ایرانی حدود 142 مترمکعب آب آشامیدنی در سال مصرف می کند و قبول داریم مصرف بخش خانگی آب ایران از کشورهای پرآبی نظیر اتریش و بلژیک بیشتر است.
اما سوال اساسی این است که چه میزان از کل آب کشور در بخش خانگی مصرف می شود؟ تنها 6 درصد. اگرچه نباید این سهم پایین باعث شود که مصرف نادرست این بخش نادیده گرفته شود چرا که دردین ما «اسراف گناه بزرگی است» و نباید فراموش شود هزینه های بالایی برای تصفیه آن پرداخته می شود. اما پرواضح است که برای انجام عمل موثر باید به سمت بخشی حرکت کنیم که سهمی 92 درصدی در مصرف آب دارد؛