توی اتاقم نشسته ام و کتاب میخوانم که صدای مجری اخبار را می شنوم:" نامه مقام معظم رهبری به جوانان غرب" گوش هایم را تیز می کنم ببینم درست شنیده ام یا نه بله درست بود . زود از اتاقم می زنم بیرون تا خبر را کامل ببینم...برایم آنقدر این کار جالب و شیرین بود که نزدیک بود اشک هایم سرازیر شود ! نمیدانم چرا یک حس حسادت به سراغم آمد... حسادت به جوانان غربی که یک نفر از آن سر دنیا برایشان نامه نوشته بود...نامه ای پر از مهر ... نامه ای فقط ِ فقط برای آنها ... نامه ای از سر دلسوزی و صد البته بیدار کردن حس حقیقت جویی آنها...
دلم از این نامه ها میخواهد که فقط و فقط من را مخاطب قرار دهد !
این هم این نامه قشنگ !