1- هر دو (درس پژوهی و اقدام پژوهی) به توسعه و پرورش حرفه‌ای کمک می کند.
2- هر دو (درس پژوهی و اقدام پژوهی) مشارکتی است.
3- هر دو (درس پژوهی و اقدام پژوهی) گروهی (تیمی) است ( تاکید بر کار جمعی).
4- هر دو (درس پژوهی و اقدام پژوهی) چرخه‌ای ( گردشی) است.
5- هر دو (درس پژوهی و اقدام پژوهی) توسط معلم شروع می شود.
6- هر دو (درس پژوهی و اقدام پژوهی)، پژوهشی است با سئوال و مسأله‌ای شروع می شود.
7- هر دو (درس پژوهی و اقدام پژوهی) به ترویج و گسترش علم کمک می کند.
8- هر دو (درس پژوهی و اقدام پژوهی) ، معلم تازه کار و با سابقه را در کنار هم برای هم آموزی و از دگرآموزی دعوت می کند.
9- هر دو (درس پژوهی و اقدام پژوهی) نیازمند نقادی فعال و متفکرانه است ( تفکر انتقادی ).
10-هر دو (درس پژوهی و اقدام پژوهی)، زمان و نتیجه (هر دو ) مهم است.
11- هر دو (درس پژوهی و اقدام پژوهی)، تمرکز در مسایل واقعی مدرسه و کلاس است.
12- هر دو (درس پژوهی و اقدام پژوهی)، کاربرد یافته و نتایج در عمل به کار گرفته می‌شود.
تفاوت ها:
درس پژوهی
درس پژوهی نقطه عزیمت عمل است
هدف درس پژوهی، پرورش حرفه‌ای معلم است
ماهیت درس پژوهی بازاندیشی (تفکر ) است
بهسازی کلاس درس
درس پژوهی فقط در کلاس و مدرسه قابل اجرا است
درس‌پژوهی‌بیشتر ارگانیک و کمتر سیستماتیک است
درس پژوهی خیلی جزیی و محدود است
درس پژوهی گروهی (تیمی ) است
درس پژوهی یا طرح درس و راهنمایی عمل خاصی است
تاکید بر غنی سازی فرآیند آموزش و یادگیری است
برنامه درسی مورد توجه است
درس پژوهی مبتنی بر برنامه درسی است
هدف اساسی یادگیری معلم است
اقدام پژوهی عزیمت تئوری و عمل
هدف اقدام پژوهی، انجام پژوهش در حین عمل
ماهیت اقدام پژوهی تفسیر داده ها
بهسازی فرآیند آموزش و نتیجه بهتر
اقدام پژوهی در همه‌جا، هر سازمانی قابل اجرا است
اقدام پژوهی بیشتر سیستماتیک است
اقدام پژوهی گسترده است
اقدام پژوهی فردی هم می‌شود اجرا شود
راهنمایی عمل خاصی ندارد
شناخت مسأله و بهسازی عمل در مدرسه و سازمان‌های مختلف مورد توجه است
شناخت مسأله و کاربرد یافته در محل کار، مورد توجه است
اقدام پژوهی به برنامه درسی، کاری ندارد
هدف عمده شناسایی و حل کاربرد آن در عمل‌است
عده از دوستان، طلاب و روحانیون را بخاطر عدم بازگشت به شهر و وطن خود مورد انتقاد قرار می دهند. بنده به عنوان یک روحانی که علیرغم همه مشکلاتش به شهر خود بازگشته ام، لازم دانستم نکته ای در این زمینه مطرح نمایم.
در زمینه عدم بازگشت روحانیون به شهرهای خود نباید فقط آنها را مقصر دانست. اگه یک بررسی در وضعیت روحانیانی که به شهر خود بازگشته اند بکنید متوجه علت مسأله خواهید شد.
هر چند همواره دوستان را علیرغم ناملایمات آن، برای بازگشت به وطن و حضور در میان مردم تشویق می کنم اما قبول کنید که بازگشت در شرایط کنونی جامعه -که دیدگاه مردم به روحانیت ائده آل نیست- فداکاری محسوب می شود و توأم با مصائب و مشکلاتی است. به سه دلیل:
1. فضای اندیشه در قم باز است و کمتر کسی بخاطر دیدگاهش اذیت می شود.
2. مراکز و مؤسسات دینی اکثراً در قم مستقر هستند و برنامه و علاقه شان این است که روحانیون در قم ساکن باشند.
3. در قم برخی از روحانیون در کنار کار فرهنگی و علمی کارهای اقتصادی مشغول هستند که در شهرستانها به خاطر برخی مسائل امکان این مسأله وجود ندارد.
تا حال چندین بار در سطح تبریز افراد متدین به بنده گفته اند: «نییه بورا قاییدیبسیز؟ قومدا اولساز سیزی دوز کیمی یالارلار»
نهایتاً: قبل از اینکه راه حل مشکل را در دیگران بجوییم بهتر است نگاهی به وظایف خود بیندازیم
عده از دوستان، طلاب و روحانیون را بخاطر عدم بازگشت به شهر و وطن خود مورد انتقاد قرار می دهند. بنده به عنوان یک روحانی که علیرغم همه مشکلاتش به شهر خود بازگشته ام، لازم دانستم نکته ای در این زمینه مطرح نمایم.
در زمینه عدم بازگشت روحانیون به شهرهای خود نباید فقط آنها را مقصر دانست. اگه یک بررسی در وضعیت روحانیانی که به شهر خود بازگشته اند بکنید متوجه علت مسأله خواهید شد.
هر چند همواره دوستان را علیرغم ناملایمات آن، برای بازگشت به وطن و حضور در میان مردم تشویق می کنم اما قبول کنید که بازگشت در شرایط کنونی جامعه -که دیدگاه مردم به روحانیت ائده آل نیست- فداکاری محسوب می شود و توأم با مصائب و مشکلاتی است. به سه دلیل:
1. فضای اندیشه در قم باز است و کمتر کسی بخاطر دیدگاهش اذیت می شود.
2. مراکز و مؤسسات دینی اکثراً در قم مستقر هستند و برنامه و علاقه شان این است که روحانیون در قم ساکن باشند.
3. در قم برخی از روحانیون در کنار کار فرهنگی و علمی کارهای اقتصادی مشغول هستند که در شهرستانها به خاطر برخی مسائل امکان این مسأله وجود ندارد.
تا حال چندین بار در سطح تبریز افراد متدین به بنده گفته اند: «نییه بورا قاییدیبسیز؟ قومدا اولساز سیزی دوز کیمی یالارلار»
نهایتاً: قبل از اینکه راه حل مشکل را در دیگران بجوییم بهتر است نگاهی به وظایف خود بیندازیم