چگونگی بیعت مردم با امیرالمومنین(علیه السلام)

برداشته شده از سایت موسسه مصاف :

 

چگونگی بیعت مردم با امیرالمومنین(علیه السلام)

                  

آیا ادعای ابن تیمه مبنی بر بیعت نکردن مردم با حضرت علی(علیه السلام) صحیح است؟

ابن تیمیه مى گوید: « و نصف الامة أو اقل أو اکثر لم یبایعوه بل کثیرٌ منهم قاتلوه... »؛
و نصف امّت و یا کمتر و یا بیشتر با او بیعت نکردند بلکه بیشتر مردم با او جنگیدند.(1) .....

نماز در آیین مسیحیت

در شریعت عیسی علیه السلام برپایی نماز از واجبات مهمی است که خداوند، در همان آغاز تولد به ایشان توصیه کرد. اولین کلماتی که حضرت عیسی پس از تولد در جمع مردم حیرت زده بیان کرد، در مورد نماز بود. قرآن می فرماید: حضرت عیسی علیه السلام چنین گفت:

 انی عبدالله آتانی الکتاب و جعلنی نبیاً و جعلنی مبارکاً این ما کنت و اوصانی بالصلاه و الزکاه مادمت حیاً (مریم: 30)

 من بنده خدا هستم. خداوند به من کتاب داده و مرا پیامبر قرار داده است مرا مایه برکت قرار داد هرکجا که باشم و تا زنده ام به نماز و زکات سفارش کرد.

 قرآن در توصیف مریم علیها السلام - مادر حضرت عیسی علیه السلام - نیز پس از این که او را به خاطر ایمان، تقوا و پاکدامنی برگزیده زنان جهان نام می نهد، خطاب به او می فرماید:

 یا مریم اقنتی لربک و اسجدی و ارکعی مع الراکعین (آل عمران: 42)

 ای مریم برای پروردگارت خضوع کن و سجده به جا بیاور و با رکوع کنندگان رکوع کن.»

 در روایات نیز بیان شده که حضرت عیسی علیه السلام در توصیه های شان به حواریون، از نماز به عنوان شرافتمندانه ترین عمل اخروی و بهترین یاری دهنده در فراز و نشیب های زندگی دنیوی یاد کرده است و در آن یاران خود را به پی گیری این فریضه الهی فرمان داده اند.

 در مجموع از آیات و روایات این گونه بر می آید که در مسیحیت نماز از دستورات ضروری و واجبات با اهمیتی است که حضرت عیسی علیه السلام مردم را به برپایی آن تشویق کرده است.

نماز در آیین یهود

حضرت موسی علیه السلام از همان آغاز رسالتش از سوی خداوند، به برپایی نماز مأمور می شود. وقتی حضرت موسی علیه السلام با همسرش از مدین عازم مصر می شود و در تاریکی و ظلمت شب نوری را در کنار طور مشاهده می کند و چون به سوی آن می رود تا شعله ای را از آن برگیرد و به سوی خانواده اش بازگردد، ندا می آید که: «انی أنا الله لا اله الا أنا فاعبدنی و اقم الصلوه لذکری؛ همانا من الله هستم و معبودی جز من نیست. پس مرا عبادت کن و نماز را برای یاد من به پادار...» (طه:14) این آیه علاوه بر نمازگزاری بر انس و حضور قلب و نماز در آیین یهود دلالت دارد. در آیه شریفه خداوند از آن رو خطاب به موسی می فرماید: «نماز را برای یاد من به پا دار» که برپاداشتن نماز برای خدا با نماز بدون روح که همراه انس و حضور قلب نیست منافات دارد. این آیه بر نمازگزاری همراه با انس، در آیین یهود دلالت دارد. در منابع معتبر و اصیل دینی یهود نیز بر این موضوع تأکید شده است.

 حضرت موسی علیه السلام در تداوم رسالت الهی خود با برادرش هارون علیه السلام به برپایی نماز امر می شود. آیه شریفه می فرماید: «أوصینا الی موسی و أخیه... و اقیموا الصلاه؛ به موسی و برادرش وحی کردیم... و نماز بگذارید.» هم چنین در آیه 77سوره بقره ضمن اشاره به پیمانی که از بنی اسرائیل گرفته شده، نماز را به عنوان یکی از ارکان و مواد این پیمان برشمرده است.

 یهودیان نمازشان دارای مقدمات خاصی است؛ از جمله این که در حال جنابت نمی توان نماز خواند و بدن و لباس باید از هرگونه کثافت و پلیدی پاک باشد و دست ها و صورت را باید شسته و به سمت بیت المقدس، با خضوع و خشوع نماز را برپاداشت. یهودیان برای نماز باید طاهر باشند؛ یعنی وضو بگیرند یا غسل کنند. در آیین یهود نیز، مانند اسلام، نماز به صورت جماعت هم برپا می شود.

 در روایات نیز به جایگاه ممتاز نماز در آیین یهود اشاره شده است. در برخی روایات از نماز به عنوان پیمان محکم آیین یهود یاد می شود. امام علی علیه السلام حضرت موسی علیه السلام را به خاطر نماز خواندن و گونه بر زمین نهادن به هنگام نماز به عنوان هم سخن با خود برمی گزیند و در حدیث دیگر، از مباهات خداوند نزد فرشتگان به واسطه نمازگزاری در آیین یهود سخن به میان آمده است. از مجموع این روایات می توان دریافت که نماز یکی از فرمان هایی بوده است که از سوی خداوند بر حضرت موسی علیه السلام و قومش ابلاغ شده است.

 در کتاب مقدس یهود در مورد اصل وجوب اهمیت نماز و دعا، چگونگی برپایی نماز،  و مکان و زمان نماز مطالبی بیان شده است. 

امام حسن عسگری(ع) چگونه به شهادت رسید؟

یکى از نشانه‏‌هاى شهادت امام توسط دربار عباسى، تحرکها و تلاشهاى فوق العاده ‏اى بود که معتمد عباسى در روزهاى مسمومیت و شهادت امام، براى عادى جلوه دادن مرگ آن حضرت از خود نشان داد.

 

‏معتمد عباسى که همواره از محبوبیت و نفوذ معنوى امام در جامعه نگران بود، چون دید توجه مردم به امام روز بروز بیشتر می ‏شود و زندان و اختناق و مراقبت تاثیر معکوس دارد، سرانجام به همان شیوه مزدورانه دیرینه متوسل شد و امام را پنهانى مسموم ساخت.

دانشمند نامدار جهان تشیع، «طبرسى‏» ، می‌‏نویسد:

بسیارى از دانشمندان ما گفته‌‏اند: امام عسکرى-علیه السلام-بر اثر مسمومیت‏ به شهادت رسید، چنانکه پدرش و جدش و همه امامان، با شهادت از دنیا رفته‏ اند. (1)

«کفعمى‏»، دانشمند معروف شیعه، می‌‏گوید: او را «معتمد» مسموم ساخت وبه شهادت رساند.(2)

«محمد بن جریر بن رستم‏» ، از دانشمندان شیعى در قرن چهارم، معتقد است که: امام عسکرى-علیه السلام-در اثر مسمومیت‏ به درجه شهادت رسید. (3)

نماز نشانه ی ملیت اسلامی

از دیدگاه امیرالمومنین (ع) ، نماز نشانه ی ملیت اسلامی است و آن عملی است که مسلمانان بدان وسیله ممتاز و مشخص می شوند.

"وبه پا داشتن نماز که آن ،آئین و ملت است." خ 109 فیض السلام

و بدین مناسبت است که در جاهای دیگر نهج البلاغه ، نماز ستون و پایه دین شناخته شده که بدون آن بنای دین فرو می ریزد و از بین می رود.

"والله الله فی الصلوه فانِّها عمود دینکم "

"و خدا را خدا را درباره ی نماز که آن ، ستون و پایه دین شماست."نامه 47، فیض السلام