بااین میراث به کدام سو میرویم؟

این میراث به کدام سو میرود؟

 میراث فرهنگی مانند انسان تمایل فراوانی به زیستن دارد.میراث موجودیت و هویت ی مانند انسان دارد.شتاب و شدت آهنگ مرگ و میرآن به مانند انسان می ماند.نه جایگزین  و نه مثل و مانندی چون خود دارد.میراثی که مانند ما تمایل به زندگی دارد عطش آتش سوزانی درونش را برآشفته است.میراث فرهنگی پیکره زبانی و گفتمان درمانی ملتهاست.میراث محصول تجربیات ،دانش و ذوق و خلاقیت،نبوغ و توانایی ،شاخه عقلانیت ،معرف هویت و فهم انسان است.پیشینه و گذشته،دیر و دیرین و دیرینه ی اوست.دراین عالم تنشآفرین و چالشزا،جهان به هم پیچیده و درهم تنیده ی از تنشها،میراث زیستگاه فرهنگ و مدنیت بشر است. میدان آن ،عرصه جولان هنرمندان ،وعالمان عالم است.تخریب برآن چون خوره ای می ماند که برجان و روان آدمی چنپره انداخته است.جامعه بیمار اکنون که با آن دست و پنجه نرم می کند.خوره ای مرگبار که تاریخ و فرهنگ،را به مخاطره افکنده و بی سابقه و کم نظیر،شتابان و بی امان،ثروت همه ی نسلها،کوهی از تجربیات غنی فکری و معنوی درمسیر مدنیت، را در معرض انهدام قرار داده است.حال آنکه نگاهداشت آن درموقعیت موج خیز وهستی سوز جهان کنون  عین خردمندی بود.

توجه به ماهیت میراث فرهنگی بیش از هرچیزدر حفاظت ونگهداری از آن نمود می یابد.