کشور ما علاوه بر رکود اقتصادی در رکود فکری نیز به سر می‌برد. همه‌جا آرام است، کسی رغبت و همت روزانه هم ندارد. جالب است، روزانه در کشور چند میلیون جلسه تشکیل میشود و ظاهراً همه معتقدند با تشکیل جلسات فراوان می‌توان با شتاب بیشتری همه را به آرامش بیشتر هدایت نمود.
در امور سیاسی و اداری همه خود را مقید به رعایت مکاتبات اداری می‌بینند اما چون هیچ‌کس تمایل به اجرای مقررات ندارد آب از آب تکان نمی‌خورد.
همه‌جا آرام است، سکوتی روح‌بخش در تمام سیستم سیاسی و اداری حکم‌فرماست.
در کشور، همه ما منتظر هستیم تا اتفاقات خوب جهانی به کمک ما آمده و ما را بیش از هم‌اینک که خوشحال هستیم خوشحال‌تر کند. زیرا ما مجالی برای فکر کردن به کاهش مشکلاتمان نداریم زیرا مشکلات ما همه خارجی است و خودشان باید آن‌ها را حل کنند.
چنانکه، نفت ما از بشکه‌ای ۷۵ دلار، امروز به بشکه‌ای ۵۱ دلار رسیده، نیز به ما ارتباطی ندارد. ما در آرامش خود می‌باشیم و کسی حق برهم زدن آرامش و آسایش ما را ندارد. مشکلات جدید هم هیچ اثری بامید خدا در آرامش ما نخواهد داشت.
کشور ما بیش از انتظار همه مردم ،دچار آرامش شده است و بعید است هیچ‌چیزی بتواند این وضعیت با ثبات ما را تغییر دهد.