آدم نقش بازی کنه سخته خیلی سخت! ولی خب زندگیم یه فیلمه که ما بازیگرشیم و کارگردانش یکی دیگه اس،
بعضی وقتا میخوای از نقش بیای بیرون،میای میبینی با دوره بازیگریت هیچ نفاوتی نداره چون بقیه هم بازیگرن، پس برمیگردی به بازی،نقش خودت، خب حالا انگیزه این بازی فرق داره، یکی واسه پول،یکی مجبوره،یکی واسه دلخوشی، خب واسه بازیگرا دعا میکنیم! ولی مزد بازیگری ما هیچی نیست جز تهمت زدن بوسیله بقیه که به ما زده میشه چون بازی رو بهم زدیم حالا به هر دلیلی که باشه مثلا کسل کننده بودن بازی.
از هیچ کس هم چیزی به دل نمیگیرم،
ما هم هیچی نداریم چون چیزی نمیدونیم.
چارلی چاپلین رو خیلی دوست دارم،عالییییه واقعا،خدا رحمتش کنه.
درباره کتاب، میخوام اگه شد دوباره کتاب خوندن رو شروع کنم، تو چند سال گذشته فقط دو تا کتاب مسلمانی در جست و جوی ناکجاآباد که درباره دکتر علی شریعتی بود و یکی هم دائی جان ناپلئون که اردیبهشت خوندمش،بقیه کتابا مثل کتاب شعر فروغ فرخزاد و بیشعوری و جامعه شناسی خودمانی و خیلی از کتابای دیگه رو ناقص خوندم!
آخرین تلاش مربوط به نسخه کامل کتاب رابیسنون کروزوئه بود که نسخه کم حجمش رو قبلا خونده بودم و فک کنم این نسخه کامل 250 صفحه است که فک کنم 50 صفحه اش رو خوندم!
میگن کتابای آگاتا کریستی هم خوبه، اگه شد از شکسپیر هم باید چیزایی بخونم تا بتونم مثل بقیه نقش بازی کنم، هاها!