اتفاق ناامیدکننده هفته گذشته، بدون تردید انتشار مصاحبه حیرت انگیز مجتبی جباری با وب سایت «الکاس» قطر بود؛ جایی که شماره هشت سابق فوتبال کشورمان درست شب بازی با عنابی ها، به تیتر اول خبرگزاری حریف تبدیل شد و هر چه دل تنگش می خواست در مورد فوتبال ایران به زبان آورد! او گفت کارلوس کی روش هیچ چیز به تیم ملی اضافه نکرده و حتی یک نکته هم به وی نیاموخته است، گفت در فوتبال ایران به نسل جدید بها داده نمی شود، گفت افتخار می کند از اینکه به لیگ قطر پیوسته و جایی حضور دارد که جوانان مورد توجه هستند، گفت همه دنیا شاهد بازی های ضعیف ایران در برزیل بودند و این تیم نمی تواند مدعی قهرمانی در جام ملتها باشد، گفت که خداحافظی اش از تیم ملی به خاطر دلواپسی اش از به خطر افتادن منافع الاهلی بوده و احساس نگرانی می کرده از اینکه در صورت حضور در جام جهانی، مصدوم شود و فرصت خدمت به باشگاه قطری را از دست بدهد. او گفت، هرآنچه را که نباید می گفت. بی خیال تکذیب و توجیه های بعدی؛ مهم، مصاحبه ای بود که چند ساعت مانده به بازی مرگ و زندگی قطری ها روی اینترنت رفت، آن هم با امضای یک ستاره ایرانی!
این اولین بار نیست که مجتبی جباری با سخنان شگفت انگیزش باعث بهت و حیرت ایرانیان می شود. او پیش تر در پایان بازی استقلال و الهلال عربستان شدیدا به تشویق «خلیج فارس» توسط تماشاگران اعتراض کرده و بعد از پیوستن به الاهلی گفته بود «خوشحالم که در قطر، هر روز استعدادهای جدیدی از خودم کشف می کنم!» این آخری اما واقعا شاهکار بود. چه کسی فکرش را می کرد شب یک بازی کلیدی تیم ملی، تیر زهرآگین از جانب جبهه خودی شلیک شود؟ مارادونا را ول کنید، غضنفر راهم ول کنید، این دفعه زیدان را بگیرید! دنیای عجیبی است؛ این طرف بعد از سوت پایان ایرماتوف، کی روش پرتغالی که پیش تر به تبانی با قطر متهمش کرده بودند، با صورتی کبود از هیجان زانو می زند و پیروزی تیمش را جشن می گیرد. آن طرف اما ستاره فوتبال ایران بزم رسانه های دشمن را چراغانی می کند. کاش هیچ وقت «زادگاه» را مساوی با «ملیت» نمی گرفتیم!
بعد ازخواندن این مصاحبه، شاید بشود یک دنیا سوال از جباری پرسید. شاید بشود روزی را به یادش آورد که استاد بعد از بازی با سایپا مهر کرج، درایت کی روش را به رخ مظلومی کشید و هر چه دلش خواست علیه سرمربی استقلال گفت. شاید بشود جلد مهم ترین مطبوعات دنیا را بعد از بازی ایران و آرژانتین برایش ردیف کرد و نشانش داد که بازی به قول او «افتضاح» کشورمان، چه بازتابی در جهان داشت. این همه اما چه فایده ای دارد، وقتی کسی خودش را به خواب زده و سودای برخاستن ندارد؟ اصلا گیریم که همه این حرف ها درست باشد و از سر دلسوزی، اما آیا بهترین جا برای طرح شان، یک رسانه قطری بوده است؟ یعنی هیچکس در ایران به آقا مجتبی تریبون نمی داد تا بیاید و حرفش را بزند؟ آیا اگر او اراده می کرد در برنامه نود نقطه نظراتش را به زبان بیاورد، عادل فردوسی پور این فرصت را در اختیارش قرار نمی داد؟ سیلی زدن به صورت دوست مقابل دیدگان دشمن، چه سودی دارد؟ چه کسی قرار است حرف های جباری را در یک رسانه بیگانه بشنود و آنها را مبنای عمل قرار بدهد؟ در این شرایط آیا حق نداریم بیش از پیش به نیت او شک کنیم و از آقای ستاره ناامید باشیم؟
مجتبی جباری سال هاست که «از بالا» به فوتبال ایران نگاه می کند و هیچ فرصتی را برای تحقیر آن از دست نمی دهد. او همان کسی است که پیتزا دادن باشگاه به بازیکنان را به تمسخر می گیرد، اما به خودش اجازه می دهد مربیانش را در هم بکوبد، با یک بازیکن وسط زمین درگیر شود و حکم اخراجش از تیم را بدهد یا وسط قرارداد با یک باشگاه حرفه ای ناگهان زیر همه چیز بزند و چمدانش را ببندد. او حالا صراحتا گفته یک تیم عربی حوزه خلیج فارس را در آستانه جام جهانی به تیم ملی کشورش ترجیح داده است. به به، عجب روحیه ستایش برانگیزی! بیچاره ژاپنی های مفلوک و آماتور که همین حالا نصف بازیکنان شان لیگ های ممتاز اروپایی را درست وسط مسابقات ول کرده اند و برای بازی در جام ملتهای آسیا زیر پرچم کشورشان آمده اند. این بدبخت ها کی قرار است درست شوند آقا مجتبی؟
شاید جباری از هیچ بازیکنی در جهان به اندازه کرار جاسم نفرت نداشته باشد؛ کسی که او در موردش گفته بود: «می خواستم در رختکن بزنمش، اما بچه ها گفتند غریب است!» کاش اما مجتبی بعضی چیزها را از همین عراقی پرحاشیه یاد می گرفت؛ کسی که وقتی چند هفته پیش در اوج آمادگی فنی از تیم ملی کشورش خط خورد، حاضر نشد حتی یک خط در این مورد با رسانه های ایرانی حرف بزند. عادل فردوسی پور در برنامه نود خودش را کشت تا او روی آنتن تلویزیون کشورمان فقط چند کلمه فارسی صحبت کند، اما کرار که این زبان را از سعدی و حافظ هم بهتر بلد است هرگز زیر بار نرفت و تنها به زبان مادری اش سخن گفت. مشکلی هم نیست البته؛ تیم ملی ایران که به قول آقا مجتبی «پیر» است، با گل یک جوان 20 ساله قطر جوانگرا(!) را با همه بازیکنان چند ملیتی اش حذف کرد تا متهم ردیف اول فساد در فوتبال جهان، به خاکش برگردد و جباری را از تنهایی دربیاورد. ممنون آقای شماره هشت؛ شما از همنشینی ات با شیوخ لذت ببر و ما از تماشای سردار آزمون در آغوش هموطنانی که روی سکو «مردانه» تیم شان را تشویق کردند. به خدا که معامله خوبی است؛ سرباز جنگ گریز را دادن و سردار دلپذیر را گرفتن!
سرانجام رئال مادرید مبارزه بر سر جذب این بازیکن را پیروز شد و باشگاه هایی چون آرسنال، بایرن مونیخ و لیورپول را که بزرگترین علاقه مندان به این بازیکن نروژی بودند را شکست داد.
پدر این بازیکن در تمامی جنبه های انتقال پسرش به طور مستقیم نقش داشت و Drammen DT گزارش داده است که باشگاه رئال مادرید پیشنهاد هدایت یکی از تیم های جوانان خود را به وی ارائه خواهد کرد. برنامه این است که اودگارد 16 ساله برای تیم B رئال مادرید، کاستیا، بازی کند، تیمی که در حال حاضر با هدایت زین الدین زیدان صدرنشین دسته سوم اسپانیا می باشد.
باشگاه میلان در حال آماده کردن پیشنهادی برای انتقال گیلرمه سیکوئرا، دفاع چپ باشگاه اتلتیکو مادرید است. گفته می شود غیبت ماتیا دی شیلیو به دلیل مصدومیت، دلیل اصلی ربط داده شدن میلان به این بازیکن برزیلی است.
کالچومرکاتو معتقد است که میلان امروز پیشنهاد خود را به مادرید فرستاده است. پیشنهاد قبلی آنها به مبلغ 7 میلیون یورو، توسط سران اتلتیکو رد شده بود اما در پیشنهاد جدید، رقم آدریانو گالیانی به 10 میلیون یورو رسیده است. این وب سایت می گوید یوونتوس قبلا برای انتقال قرضی سیکوئرای 28 ساله، پیشنهاد انتقال قرضی داده بود که با مخالفت مادریدی ها مواجه شد.
پس از جدایی ویکتور والدز از آبی اناری دو دورازبان جدید یعنی کلودیو براوو شیلیایی و مارک تراشتگن آلمانی توسط باشگاه جذب شدند.
براوو 31 ساله نمایش فوق العاده در تیم داشته و رکوردار کلین شیت در تاریخ لالیگا شده و در همین مدت کمی که در نیوکمپ بوده به بخشی از تاریخ باشگاه پیوسته است.
براوو که سال گذشته در تیم رئال سوسیداد نمایش خیره کننده ای داشت باعث شد بارسا به فکر خریدن این دورازبان بیوفتد و او را به خدمت بگیرد.
تراشتگن هم دروازبان مطمعن و جوانی است اما لوئیز انریکه به صورت چرخشی از این دو استفاده میکند براوو در لیگ و تراشگتن در لیگ قهرمانان و کوپا دل ری.
کلودیو براوو تا به اینجای کار فقط از 9 بازیکن گل دریافت کرده.براوو رکورد دار کلین شیت در لالیگا است.
![]() |
مهاجم فرانسوی تیم فوتبال آ ث میلان در اظهار نظر تازهای گفت: بلان با من شوخیهای بسیار زشتی میکرد.
|
Jérémy Ménez/ Paris-SG.blogfa.com
به نقل از پایگاه خبری کالچونیوز جرمی منز مهاجم جدید فوتبال آ ث میلان بعد از جدایی از تیم پاریس سن ژرمن در جمع روسونریهای در مصاحبهای مطبوعاتی گفت: من در تیم میلان دوباره توانستم عشق و علاقه به بازی کردن را در خود زنده کنیم. متاسفانه من در سالی که پشت سرگذاشتم این احساس را از دست داده بودم و نمیتوانستم مثل آن زمانی که انگیزهام برای کسب موفقیت بسیار بالا بود پیش رفته و قدرتم را بکاربگیریم. در آن زمان روسای باشگاه پاریس سن ژرمن از من خواستند تا قرارداد خود را با این باشگاه تمدید کرده و به کار خود به صورت طولانی مدت ادامه دهم ولی واقعیت این بود که من نمیتوانستم در آن شرایط که داشتم به فعالیتم ادامه دهم و در پاریس سن ژرمن بمانم ولی برای همین این پیشنهاد را قبول کردم و تصمیم به جدایی از این تیم گرفتم. من دوست نداشتم بازیکن ذخیره باشم برای همین باید از زمین بازی حاضر میشدم و فعالیت میکردم و این شرایط برای من در تیم پاریس سن ژرمن فراهم بود. هنوز هم خیلی متاسفم که به این شکل از پاریس سن ژرمن جدا شده و به تیم دیگری پیوستم. من در تیم پاریس سن ژرمن چیزهای بسیار زیادی یاد گرفته بودم و این نکتهای است که با صدای بلند آن را اعلام کرده و هرگز نمیتوانم آن را انکار کنم. در آن زمان بسیاری از رسانههای خبری اعلام کردند که من با بلان سرمربی تیم به مشکل برخورد کردهام و درست به دلیل همین مشکلات است که شرایط بازی در این تیم برایم فراهم نیست اما واقعیت آنچه که رسانههای خبری میگفتند نبود. من هرگز در طول فعالیت حرفهای در دنیای فوتبال با هیچ مربیای به مشکل برخورد نکرده بودم و با لوران بلان هم مشکل نداشتم فقط او زمانیکه سرمربی تیم ملی بود با من شوخی بسیار زشتی کرد. البته من سعی کردم بعد از شوخی او واکنش خاصی نشان ندهم. در زمان آنچلوتی هم با وی مشکل خاصی نداشتم و همه چیز خیلی خوب و عادی سپری میشد.
وی در ادامه افزود: در گذشته روسای باشگاه پاریس سن ژرمن برای اینکه مرا از تیم رم خریداری کنند رقمی معادل هشت میلیون یورو پرداخت کردند من هم تمام توان و تلاش خود را بکار گرفتم تا بتوانم پاسخگوی اهداف تعریف شده در باشگاه باشم. در ادامه هم توانستم کاملا موفق پیشروم به طوری که عملکرد من در مقایسه با دیگر بازیکنان بسیار خوب بود و من تا حد بسیاری زیادی توانسته بودم انتظارات هواداران و اعضای کادر فنی را برآورده سازم. سیاست باشگاه پاریس سن ژرمن سیاستی خاص است. روسای این باشگاه علاقمند به استفاده از بازیکنان خارجی هستند و این در حالی بود که من یک فوتبالیست فرانسوی محسوب میشدم بنابراین طبیعی بود که در چهارچوب این سیاست جایی نداشتیم. من مثل بسیاری از بازیکنان خارجی که بعد از پیوستن به تیم پاریس سن ژرمن در صفحههای اجتماعی خود مثل توئیتر و اینستاگرام از زیباییهای شهر پاریس چیزی نمینوشتم زیرا پاریس برای من تازگی نداشت. تمامی این شرایط در ادامه دست به دست هم دادند تا زمینه جدایی من از تیم فوتبال پاریس سن ژرمن فراهم شده و از من از این تیم جدا شوم و کارم را در جای دیگری از سر بگیرم بلان تحت هیچ عنوان حاضر به استفاده از من و تواناییهایم در تیم خود نبود و من دیگر نمیتوانستم با این شرایط به جلو حرکت کنم. حالا شرایط حضورم فراهم شده و موقعیت بسیار خوبی در جمع روسونریها دارم و توانستهام به فرد جدیدی تبدیل شوم و دنیای تازهای را هم تجربه نمایم و از موقعیت خود احساس رضایت بسیار زیاد میکنم و امیدوارم که بتوانم مهره موثری برای این تیم بوده و رضایت هواداران را جلب کنم.